ประวัติความเป็นมา

• เมื่อสิ้นสงครามโลกครั้งที่ 1  ประมาณปี พ.ศ. 2463 - 2466     กรมอากาศยานทหารบกในสมัยนั้นได้ทำการดัดแปลงเครื่องบินแบบ “เบรเกต์”  เป็นเครื่องบินขนส่งพัสดุไปรษณีย์   บินไปยังจังหวัดที่การคมนาคมทางบกยังไปไม่ถึง  เช่น  ดอนเมือง  นครราชสีมา  และได้มีการขยายเส้นทางนครราชสีมา   ร้อยเอ็ด – อุดรธานี

• ปี พ.ศ. 2466   สนามบินที่ทำการขึ้น - ลงอยู่ในเขตเทศบาลอุดรธานี   ปัจจุบันเป็นที่ตั้งโครงการชลประทาน ต่อมาในปี  พ.ศ. 2475   ได้ย้ายมาสร้างสนามบินใหม่   บริเวณตำบลหนองขอนกว้าง  (ที่ตั้งกองบิน 23      ในปัจจุบัน)    โดยมีทางวิ่งเป็นดินลูกรังยาวประมาณ  500  เมตร

• ปี พ.ศ. 2495  สำนักงานการบินพลเรือน   กรมการขนส่ง   กระทรวงคมนาคม  (กรมท่าอากาศยานในปัจจุบัน)   ได้สร้างอาคารวิทยุและหอบังคับการบิน โดยมีการพัฒนาปรับปรุงเรื่อยมา

• ปี พ.ศ. 2500  ได้สร้างทางวิ่งใหม่เป็นคอนกรีต   ยาว 3,048 เมตร   กว้าง 38 เมตร    เป็นความร่วมมือระหว่างไทยกับสหรัฐอเมริกา

• ปี พ.ศ. 2505   กรมการบินพาณิชย์ (กรมการบินพลเรือนในปัจจุบัน) สร้างอาคารท่าอากาศยานอุดรธานี พร้อมหอบังคับการบิน ระบบเครื่องช่วยการเดินอากาศ   อุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการบริการเครื่องบินทั้งหมด ของ  ท่าอากาศยานอุดรธานี   สมบูรณ์เป็นไปตามมาตรฐานขององค์กรการบินพลเรือนระหว่างประเทศ (ICAO)

• ปี พ.ศ. 2533  กรมการบินพาณิชย์ ได้ซื้อที่ดินประมาณ 400 ไร่ บริเวณถนนอุดร - เลย   สร้างอาคารที่พักผู้โดยสารและหอบังคับการบิน  พร้อมลานจอดอากาศยาน    สามารถจอดเครื่องบินแบบ Airbus   ได้ 2 ลำ พร้อมกัน

• ปี พ.ศ.2543   ได้ดำเนินการขยายทางวิ่งจากความกว้าง 38 เมตร  เป็น 45 เมตร   ทางขับกว้าง 23 เมตร ลานจอดอากาศยานพื้นที่  47,250  ตารางเมตร   สามารถจอดเครื่องบินแบบ  Boeing 747  ได้  1 ลำ  เครื่องบินแบบ  Boeing 737  ได้ 3 ลำ   เครื่องบินแบบ  King Air ได้ 3 ลำ   โดยสามารถรองรับอากาศยาน     ได้ในห้วงเวลาเดียวกัน